WEJŚCIE NA MONT BLANC. JAK ZDOBYĆ DACH EUROPY?

Wcześniej czy później wzrok wielu miłośników górskich wędrówek zwraca się w stronę Mont Blanc. Dach Europy kusi wysokością, dzikością i alpejskim majestatem, ale jednocześnie jest szczytem dość „przystępnym” – nie dziwi więc, że obietnicy emocjonującej wspinaczki co roku ulega nawet 20 tysięcy turystów. Jak zorganizować wejście na Mont Blanc? W jaki sposób się do niego przygotować i co warto wiedzieć na temat Białej Góry, zanim rozpocznie się planowanie wyprawy? Sprawdź!

MONT BLANC – KRÓTKA POWTÓRKA Z LEKCJI GEOGRAFII

Mont Blanc (z włoskiego Monte Bianco, czyli ‘Biała Góra’) to najwyższy szczyt Alp, znajdujący się na styku granic Włoch i Francji. Aktualnie wznosi się na wysokość 4808,72 m n.p.m. – „aktualnie”, bo ta wartość wciąż się zmienia. Co roku szczyt wypiętrza się o 2–3 milimetry, różną grubość miewa też pokrywająca go lodowa czapa. Na początku XXI wieku postanowiono więc mierzyć jego wysokość co 2 lata. Aktualny pomiar pochodzi z 2017 roku.

Wciąż nie można też jednoznacznie stwierdzić, czy Mont Blanc jest najwyższym szczytem Europy, ponieważ nieustannie toczą się dyskusje nad tym, w którym miejscu przebiega geograficzna granica europejsko-azjatycka. W zależności od interpretacji tytuł najwyższej góry Starego Kontynentu może też należeć do kaukaskiego Elbrusa (5642 m n.p.m.). Wspinacze kolekcjonujący Koronę Ziemi, aby nie narażać się na kwestionowanie tego osiągnięcia, dla przysłowiowego świętego spokoju zdobywają obie góry.

Jedno natomiast nie ulega wątpliwości – na widok masywnej, groźnej, pokrytej wiecznym śniegiem grani Mont Blanc każdemu miłośnikowi gór mocniej zabije serce. Ewentualna utrata tytułu najwyższego szczytu w Europie z pewnością nie odbierze Białej Górze jej majestatu ani nie zniechęci tysięcy turystów, którzy co roku próbują się na nią wspiąć.

SEZON NA MONT BLANC

Sezon na zdobywanie Mont Blanc trwa od czerwca do września, a jego szczyt przypada na miesiące wakacyjne – późną wiosną i wczesną jesienią trzeba liczyć się już z większą ilością śniegu. Góra, choć tłumnie odwiedzana, bywa nieprzewidywalna i mało łaskawa dla wspinaczy. Nawet w środku upalnego lata powyżej 4000 metrów temperatura prawie zawsze spada do -15°C, a na szczycie zdarzają się burze śnieżne. Jest to o tyle kłopotliwe, że w dolinie słupki temperatur mogą dobijać do 30°C, więc ubiór turystów musi być dopasowany do skrajnie różnych warunków.

Ile dni urlopu trzeba zarezerwować na zdobycie Mont Blanc? W teorii na aklimatyzację i wspinaczkę na szczyt powinien wystarczyć tydzień. Warto jednak zostawić sobie dodatkowe 2–3 dni zapasu na nieprzewidziane kaprysy pogody.

DOŚWIADCZENIE I KONDYCJA

Liczba 20 tysięcy turystów, którzy co roku próbują zdobyć Mont Blanc, może sugerować, że wspinaczka na szczyt nie jest niczym trudnym. To oczywiście mylne wrażenie. Biała Góra, chociaż nie należy do trudnych technicznie, potrafi pokazać swoje groźniejsze oblicze. Planując wyprawę, pod uwagę trzeba brać załamanie pogody, ryzyko zabłądzenia w warstwie chmur czy upadku do szczeliny lodowej. Wyjście na szlak bez doświadczenia, przygotowania i umiejętności posługiwania się sprzętem alpejskim to proszenie się o nieszczęście.

Bezpieczne zdobycie Mont Blanc wymaga ukończenia kursu turystyki wysokogórskiej lub kursu taternickiego. Umiejętność poprawnej asekuracji i używania raków oraz czekana, a także znajomość zasad aklimatyzacji i zachowania się w obliczu zejścia lawiny czy pogorszenia się warunków to rozsądne minimum, z jakim turyści powinni ruszać na alpejskie szlaki.

Oczywiście Mont Blanc można zdobyć również z przewodnikiem, który w kryzysowej sytuacji „poratuje” nas swoim doświadczeniem. Nie zmienia to jednak faktu, że na szlak powinni ruszać wyłącznie turyści obyci z górami, odpowiednio zaprawieni kondycyjnie i wytrzymałościowo. Na kilka miesięcy przed planowaną wyprawą warto popracować nad wydolnością swojego organizmu podczas treningów biegowych czy pływackich.

TRANSPORT

Punkt startowy na Dach Europy to francuska miejscowość Chamonix, położona niemal na styku granic Francji, Włoch i Szwajcarii. Najprościej jest się do niej dostać samolotem – z Warszawy do Genewy, a stamtąd pociągiem do Chamonix. Podróż samochodem przez Niemcy i Szwajcarię powinna zająć ok. 15 godzin (trasa Wrocław–Chamonix liczy 1270 km).

DROGI NA SZCZYT MONT BLANC. JAK ZAPLANOWAĆ WĘDRÓWKĘ?

Na szczyt Mont Blanc wiedzie kilka dróg, różniących się poziomem trudności.

DROGA GOUTER

Najpopularniejsza to tzw. Droga Gouter, zwana też Drogą Królewską, francuską lub po prostu drogą klasyczną. Zaczyna się w miejscowości Les Houches, oddalonej od Charmonix o ok. 8 km, skąd kursuje kolejka linowa. Po dotarciu do stacji Bellevue (1800 m) można przesiąść się do kolejki zębatej i podjechać na wysokość 2380 m, do stacji Nid d’Aigle, czyli punktu startu zasadniczego podejścia. Na trasie Drogi Gouter znajduje się schronisko Tete-Rousse (3167 m), w którym na nocleg aklimatyzacyjny zatrzymuje się większość turystów próbujących zdobyć szczyt. W czasie wędrówki na wierzchołek Białej Góry mija się jeszcze działające od czerwca do września schronisko Refuge du Gouter (3835 m) oraz awaryjny schron Vallot (4362 m). Co ważne – nie można urządzać w nim zaplanowanych biwaków, to schron służący wspinaczom jako ratunkowy w razie pogorszenia warunków.

Od 2019 roku, aby móc wspinać się na Mont Blanc, trzeba zarezerwować nocleg w schronisku Tete-Rousse lub Gouter. Ma to na celu ograniczyć ruch turystyczny w tym rejonie Alp.

Najtrudniejszą i najbardziej ryzykowną częścią drogi klasycznej na Mont Blanc jest przejście przez tzw. Kuluar Śmierci, zwany Rolling-Stone. To żleb opadający spod szczytu Aiguille du Gouter, którego stromy grzbiet często niesie kamienie, bloki skalne, bryły lodowe czy lawiny. Na tym zaledwie 50-metrowym odcinku statystycznie zdarza się najwięcej wypadków, dlatego trzeba przejść go jak najszybciej, obowiązkowo w kasku i z asekuracją.

Droga Gouter oceniana jest w skali alpejskiej jako PD, czyli „dość trudna”. Choć nie wymaga wspinaczki, miewa trudniejsze momenty, w których potrzebna jest asekuracja liną. Wyprawę na Dach Europy trzeba rozpocząć ok. 2 w nocy.

DROGA 3M

Nieco trudniejsza (PD+) jest Droga Trzech Gór – Les Trois Mont, w skrócie zwana 3M. Wyprawę rozpoczyna się w Chamonix, skąd do stacji Aiguille du Midi (3842 m) kursuje kolejka. Na tej wysokości przenocować można w schronie Cosmiques. Aby zdobyć Mont Blanc tą drogą, trzeba przejść lodowiec oraz 2 szczyty: Mont Blanc du Tacul i Mont Maudit. Cała trasa liczy 17 km długości i ok. 2000 m przewyższenia, ale rozciągające się z niej widoki zdecydowanie warte są wysiłku.

DROGA WŁOSKA

Mont Blanc można próbować zdobyć również od strony włoskiej, tzw. drogą papieską (w 1890 r. wyznaczył ją Achille Ratti, późniejszy papież Pius XI). Jest uważana za trudniejszą niż drogi francuskie, ale zdecydowanie mniej oblegana. Zaczyna się w dolinie Veny i wiedzie przez schronisko Gonella (3017 m), a następnie przez lodowiec Dome. W miesiącach letnich otwiera się na nim wiele szczelin, dlatego asekuracja liną to konieczność. W okolicach awaryjnego schronu Vallot droga włoska łączy się z francuską. Turyści, którzy zawczasu zadbają o transport powrotny, mogą zejść ze szczytu Mont Blanc w stronę Chamonix – powrót trasą papieską jest trudniejszy, dłuższy i dużo bardziej wyczerpujący.

Choć być może „na papierze” wejście na Mont Blanc nie wydaje się niczym trudnym, w rzeczywistości wymaga dużego doświadczenia, odpowiedniego przygotowania i bardzo dobrej kondycji. W końcu to prawie 5-tysięcznik! Lekceważenie jego potęgi byłoby nierozsądne. O tym, co zabrać na Mont Blanc, aby być przygotowanym na każdą ewentualność, przeczytasz w naszym kolejnym wpisie z serii: Wyprawa na Mont Blanc – jaki sprzęt trzeba mieć?

A może inny kierunek? Wejście na Elbrus – jak zorganizować taką wyprawę?

Źródło zdjęć: shutterstock.com